Allemaal kleurtjes!!!

Gegroet trouwe volgers,

we hebben weer nieuwe foto's en belevenissen die we met jullie willen delen. Laat ons beginnen met de belevenissen:

Deze week werkten we rond kleuren met de kindjes. Hierbij zijn we te weten gekomen dat de kleuren in het Chichewa erg lijken op het Engels: red wordt redy en green wordt greeny... Dit zorgde voor wat verwarring van onze kant. Aangezien wij vonden dat de kindjes de kleuren toch niet zo goed kenden, stelden we voor dat de leerkrachten de kleuren in het Chichewa zouden aanleren.
Het antwoord was heel duidelijk, nl. dat ze dat al deden... Wij verkeerden tot die tijd dus in de veronderstelling dat zij de kleuren in het Engels gewoon op een vreemde manier uitspraken... Oeps... :)

Verder hebben we deze week voor de eerste keer geknutseld met onze klassen. Het was heel fijn om te zien hoe betrokken de kinderen waren. Ook werd onmiddellijk duidelijk dat ze anders nooit knutselen. De kinderen wisten immers niet wat ze moesten doen met de papiertjes en de lijm die we aanboden. Daarom hebben we eerst alles mooi voorgedaan, waarna ze er toch in slaagden een mooi resultaat te bekomen!!

Nog een speciale ontdekking was de parachute die we hadden aangekocht en die enorm fascinerend bleek te zijn. Alle kinderen van alle klassen waren onder de indruk, zelfs de leerkrachten gedroegen zich als kleuters wanneer we ermee speelden. Ze konden er maar niet genoeg van krijgen. Osman werd zelfs zo wild dat hij, samen met Mude, als een volleerde vliegenier het veld overliep, de parachute wapperend achter hen aan. Dit tot groot jolijt van de kleuters. (en van ons) Als we hen dan nog eens vertelden dat de spullen die we meebrengen voor hen zijn, waren ze helemaal in de wolken.

Verder beleefden we gisteren een heel avontuur: we waren van plan naar Blantyre te trekken, dus gingen we de berg af richting Zomba. Onderweg werden we opgewacht door de familie Baviaan, die ons de weg versperde. Gelukkig verdween deze lieftallige familie wanneer wij te dicht naderden. Opgelucht dat we niet besprongen waren door de dieren, gingen we verder. Op naar ons vervoermiddel van de dag: de minibusjes. Je moet je een minibusje voorstellen als een gammele volkswagen voor 9 personen, volgepropt met 20 man. Dan rijd je, gedurende een uur en een half, over een straat, vergelijkbaar met een maanlandschap. Heel gezellig dus... :) Als we onze bestemming zagen, lieten we de financiële minibusbediende (de man die het geld ontvangt) weten dat we er bij de volgende halte uit moesten. De halte stond reeds vol met busjes, waardoor onze chauffeur besloot verder te rijden en ons zo een extra wandeling te bezorgen.

Eindelijk kwamen we aan bij onze bestemming: Mr. Price, een kledingszaak. Aangezien ik nog steeds geen bagage heb, was het wel nodig even te gaan shoppen... We hebben immers lang genoeg gewacht. :)
De winkel was de hemel! Zalig, zoveel mooie kleren bij elkaar te zien en dan te weten dat je vanalles MOET kopen... Fijn zo! We brachten dus geruime tijd door in de winkel, waarna we, gepakt en gezakt, een eettentje opzochten om onze honger te stillen. Daarna was het tijd om naar huis te gaan, dus zochten we een minibusje richting Zomba.

Dit was niet moeilijk, we werden onmiddellijk meegesleurd door een dolgedraaide, overenthousiaste man, die in ons potentiële klanten zag en ons bijna in zijn busje duwde. Verder stond hij wat te dansen en reclame te maken en het busje zat in no time vol. De muziek was wel heel toepasselijk: 'bumpy ride' van Mohombi speelde door de boxen en we zetten ons al schrap voor een gezellige rit.

Onderweg gebeurde er iets wat je toch zeker eens moet meegemaakt hebben als je met een minibusje meerijdt: een kapotte band!! We moesten allemaal uitstappen en dachten al dat we niet meer voor het donker thuis zouden zijn... Niets was echter minder waar, de band werd, tot onze grote verbazing op topsneleid vervangen en binnen de 5 minuten waren we weer aan het 'rijden'.
Na deze weer erg gezellige rit sleurden we onze zak vol kleding de berg op naar ons huisje, uitgeteld maar tevreden... :)

Na een goede nachtrust en veel schoolwerk, kregen we weer eens trek in een pizza. Daarom besloten we ons vandaag te wagen aan de pizza in Annie's Lodge. We kwamen aan in een gezellig, overdekt restaurantje, waar we onmiddellijk van drank voorzien werden. Daar stopte het dan ook, aangezien de serveuse blijkbaar vond dat ze hard genoeg gewerkt had voor vandaag... :) Na 20 minuten raakte ons geduld echter op en lukte het ons eindelijk haar aandacht weer te trekken. We bestelden onze pizza en wachtten... en wachtten... en wachtten... een uur! Eindelijk kwam onze pizza eraan! Gelukkig was het een lekkere, zelfs de beste die we hier al hebben gegeten... wat nu niet zo'n grote prestatie is, maar toch.
Met onze buikjes vol voelen we ons volledig klaar voor een nieuw stageweekje!!

Nu nog enkele fotootjes:

Onze fameuze berg... Hij is nog steiler in't echt :)

Ik met een superschattige baby!! :)



Onze ontmoeting met een lid van de familie Baviaan...



Pech met het busje, werken mannen, werken!!

Megan knutselt met de kindjes!!!

Ons schooltje, met een heel ontvangstcomité!!

Megan en Caro met een weesbaby... lief hé!

Spelen met de befaamde parachute!! Nog eens bedankt aan alle sponsors!!!

Proberen om de balletjes door het gaatje en in de bak te krijgen...

Op de terugweg voor het middagmaal

Van plaats wisselen onder de parachute: dolle pret!!

De allerkleinsten hadden blijkbaar nog nooit gekleurd... :)

Tijdens de speeltijd!! Iedereen wil mee op de foto :)

Hier van't zelfde :)

Caro met haar mooie regenboogknutselwerk en de fiere kindjes!

We wachten op de reparatie van de minibus :)

Voilà, hiermee beëndigen we onze derde week!! Hopelijk kijken jullie volgende week weer mee!! :)

Dikke Malawi - kussen!!

Caro, Megan en Iris