Ons eerste weekje in Malawi

Lieve iedereen,

We hebben jullie lang op hete kolen laten zitten, maar nu we eindelijk internet hebben kunnen bemachtigen in ons huisje, kunnen we ook eens onze blog bijwerken. Het verkrijgen van internet was een hels karwei, maar met veel veel geduld en fysieke inspanningen kom je ver in Malawi.

Even schetsen hoe onze eerste week verliep:
Bij onze aankomst waren de poppen al aan het dansen, want ook al verliepen onze vluchten quasi vlekkeloos, onze bagage volgde blijkbaar een ander parcours. Bij aankomst in Blantyre beschikte geen een van ons over zijn bagage. Ondertussen is dit euvel gelukkig zo goed als opgelost, aangezien Megan en Caroline de hunne gisteren ontvingen. Die van mij bevindt zich nog steeds ergens onderweg.
Spijtig genoeg voor Megan bevatte haar bagage een Euroreisspel, waardoor de plaatselijke douane in de veronderstelling verkeerde een prachtige buit binnengehaald te hebben.
Ze haalden alles dus eens goed overhoop, in de hoop wat extra centen te verkrijgen. We veronderstellen dat hun verbazing en teleurstelling enorm was toen ze ontdekten dat hun buit eigenlijk waardeloos was.

Ons huisje is redelijk comfortabel, als je de vele spinnen en ander ongedierte even buiten beschouwing laat, net zoals het dagelijkse uitvallen van de elektriciteit tijdens het koken en het ontbreken van stromend water, net wanneer je het nodig hebt.

We staan iedere dag tegen 6.30u op, om te ontbijten en ons voor te bereiden op een fietstochtje van zo'n 40-tal minuten richting Sitima. De terugkeer, die meestal op het middaguur valt, is een stuk zwaarder. We moeten enkele stevige bergen overwinnen en een lange zandweg met heel veel bulten en putten speelt ons ook geregeld parten. Hier doen we dan ook een uur en een half over...
Na 2 dagen waren we al paarsverbrand door het ontbreken van essentiële zaken zoals zonnecrème en aftersun. Nu we toch al over twee bagages beschikken, is dit probleem vrijwel van de baan.

Op school zelf zijn we heel warm onthaald, iedereen is er enorm vriendelijk en gedienstig. Het is er wel heel anders dan bij ons. Veel dingen worden zomaar op hun beloop gelaten, waardoor alles relatief traag verloopt.
Hier wen je uiteraard wel aan, maar het is toch even aanpassen. De kinderen zijn enorm gefascineerd door ons, al dat wit is zeer intrigerend... Ze komen zelfs voelen aan onze huid, gewoon om te checken of we wel echt zijn.
Onderweg van en naar school voelen we ons net beroemdheden, aangezien bijna iedereen naar ons zwaait als ze ons zien voorbijrijden. De kinderen roepen zwaaiend 'Mzungu' naar ons, wat 'blanke' betekent.

De plaatselijke keuken valt nog wel mee, 'nsima' (maïspap) met groene bladeren en tomaat is echt nog wel lekker, maar de gedroogde visjes die geregeld geserveerd worden op school hebben we nog niet durven proeven. De geur alleen al zorgt ervoor dat onze honger als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Ik ben gepromoveerd tot de mama die thuis kookt. Vaak eten we puree met omelet, aangezien de vis en het vlees niet te vertrouwen zijn. Groenten kun je wel eten, maar niet rauw, dat merkte ik al na de eerste poging... gelukkig hebben we imodium en enterol mee voor een heel leger. :)

Vanaf maandag begint onze stage pas echt, tot nu toe hebben we geobserveerd, 'vergaderd' en planningen opgesteld. Maandag zullen we ons ieder over een klas ontfermen. Dit wil zeggen dat wij de planning opmaakten die we samen met de leerkrachten zullen uitvoeren. Aangezien de communicatie niet altijd even vlotjes verloopt, wordt het nog afwachten hoe we dit allemaal zullen klaarspelen.
De leerkrachten zijn heel gemotiveerd en erg blij dat we er zijn, dus we veronderstellen dat alles na verloop van tijd wel zal loslopen.

We denken dat we jullie meer kunnen tonen met foto's dan met tekst, dus hier volgen er enkele:


Ons huisje met tralies tegen inbrekers...




In de 3de kleuterklas bij Sam en George leren de kinderen de 'a' en de 'b' schrijven.




Caroline zit mee in de kring in de tweede kleuterklas, terwijl Alex de kinderen over de dieren leert.



Megan kijkt toe hoe Joyce de andere helft van de tweede kleuterklas de ledematen in het Engels leert kennen.



In de eerste kleuterklas leert Osman de kleuters tellen met blokken.



Het plaatselijke vervoermiddel, als je een lift wil: 'hop on!!'

In de eetzaal, op het menu: maïspap

Iris helpt een kindje met eten... blijkbaar niet de gewoonte daar, leidden we af uit de vreemde blikken van de leerkrachten...

En nu de afwas...



Sam (een van de leerkrachten) met het kindje van Lekeleni (ook een leerkracht) 



Een groepsfoto van ons welkomstcomité :) 

Spelletjes op het voetbalveld met de tweede kleuterklas

De beruchte internationale luchthaven van Blantyre...

Caro met enkele achtergebleven dorpskinderen



Mama Iris aan het werk aan haar 'handige' fornuis...



Onderweg van school naar Zomba



B-E-autiful view!!!!

Zo, dat was het voor deze keer, dit heeft ons al zo'n 4 uur gekost... Hopelijk hebben jullie nu al een beetje een idee van onze omgeving en situatie. We zorgen voor nog meer boeiende foto's van zodra we nog eens zo veel tijd hebben!!!

Veel groetjes en dikke knuffels van ons allemaal!!!
xxx