Malawi op z'n best!!

Hey azungu!!

Voorbije week hebben we weer het één en het ander meegemaakt, hier volgt een kort verslagje:

We werkten rond het thema 'mijn lichaam', wat een fijn thema was voor de kinderen, aangezien we hierbij extra veel spelletjes konden spelen. Ook knutselden we twee keer!! We hebben enkele grappige foto's van onze kleine schatjes genomen, die jullie aan het eind kunnen bewonderen.

De week begon al goed; op weg naar school gebeurde er iets vreemds... We waren nog maar net vertrokken en sjeesden in volle vaart de berg af toen Caroline haar voorband het opeens begaf. De band had er niets beters op gevonden dan even, in het midden van de steile bergaf, te ontploffen. Hierdoor kon Caroline dus met de fiets aan de hand weer naar boven klauteren... Gelukkig stond Mieke net op het punt om te vertrekken naar school toen Caro daar helemaal in shock aankwam, zodat ze kon meerijden richting Sitima. Gelukkig!

Op donderdag was er een speciaal evenement op school: de 'under 5 clinic'. Iedere maand worden kinderen onder de 5 jaar op school gratis gewogen, onderzocht en krijgen zij hun vaccinates. Alle moeders van het dorp waren dus met hun jongste spruiten aanwezig. Het was gek om te zien hoe de dokters de kinderen wogen aan een weegschaal die bevestigd was aan een boom. De kinderen die klein genoeg waren, konden dan, met doek en al, aan de haak van de weegschaal worden gehangen. Grotere kinderen moesten zich goed zien vast te houden tot wanneer hun gewicht afgelezen werd. Toen het te hard begon te regenen, verhuisde iedereen naar een klas in de school, die ondertussen uit was.

Dit weekend gingen we 's zaterdags op stap voor onze wekelijkse lekkernij. Alles verliep vlotjes, geen aanvallen van avocado's en geen wachtende apen. Uiteraard kon het niet dat er niets gebeurde...
Op de terugweg wandelden we nietsvermoedend door de prachtige Botanische tuin, wanneer we opmerkten dat er toch wel erg veel mieren op de grond kropen. Opeens hoorde ik Megan een gil slaken... De mierenaanval was begonnen. De insecten kropen op onze voeten en zetten zich vast in onze slippers. Ook kregen we alledrie enkele beten te verduren van de zespotige boosdoeners. We hebben wel 5 minuten op een rots gestaan om hen uit onze slippers te pulken... Dolle pret dus! :)

Op zondag waren we uitgenodigd op het trouwfeest van George, een leerkracht bij ons op school en zijn vrouw, Rose. Ook zou het doopsel van hun kindje die dag plaatsvinden, dus waren we super opgetogen dat we hierbij mochten zijn. We werden om 9.30u in de kerk verwacht en aangezien we niet wisten waar die was, zou Osman (een andere leerkracht) ons komen oppikken aan de school.
Uiteraard was er geen Osman te zien toen we aan de school arriveerden. We belden George en hij zei dat hij dan iemand zou sturen. Een 10-tal minuten later zagen we opeens een fietsend kostuum arriveren... George was dus zelf op de fiets gesprongen om ons hoogstpersoonlijk op te halen.

Na over enkele extreem smalle en dichtbegroeide weggetjes gehobbeld te zijn, kwamen we aan bij een klein kerkje. We mochten plaatsnemen aan de kant van de vrouwen, op een stenen bankje, lekker dicht tegen elkaar. Het was dus al redelijk warm, maar dat werd nog erger wanneer een welgevormde vrouw zich tussen de kinderen op de rij voor ons wurmde. Eén van de kleintjes had gewoon geen plaats meer om te zitten, dus nam ik hem op mijn schoot, in de veronderstelling dat een mis toch maar een klein uurtje duurt.
Niets was dus minder waar, aangezien de mis bestond uit een swingende inleiding, (waarin wij naar voren werden geroepen en ons voor de hele kerk even 'mochten' voorstellen) het doopsel van de volwassenen, het trouwen van enkele koppels -waaronder George en Rose- en het doopsel van de baby's. Daarna begon de priester nog verhalen te vertellen, waarop ik grapte: "En nu begint de mis!" Wat uiteindelijk nog waar bleek te zijn!! Na 4 uur met een slapende kleuter op mijn schoot op een stenen bankje geplet te hebben gezeten, kwam de verlossing: Osman kwam ons vertellen dat we alvast zouden vertrekken naar George zijn huis! De verlichting die we voelden wanneer we buiten kwamen, onbeschrijfelijk!

George zijn broer escorteerde ons met de fiets naar zijn huisje. Dit was nog een grappige bedoening, aangezien deze wegjes zo mogelijk nog smaller én hobbeliger waren, en op de koop toe geregeld tussen rijstvelden liepen... Uiteraard vond ik er niets beters op dan op één of andere manier mijn fiets recht in zo'n rijstveld te sturen, waar mijn voeten dan onmiddellijk werden vastgezogen, zodat George zijn broer mij eruit moest komen trekken. :)
Na dit gezellige avontuur kwamen we aan bij een klein, stenen huisje, waar we rijkelijk van drank en eten voorzien werden. We dronken een glas water -hopend dat we er niet ziek van zouden worden- en aten gretig van de rijst met bladeren en tomatensaus. Het drankje dat ons achteraf werd voorgeschoteld, smaakte naar braaksel en is blijkbaar een delicatesse van hier... We hebben er eens van genipt en zo beleefd mogelijk gezegd dat we dat spul echt niet binnenkregen. :)
Ze vonden het absoluut niet erg, zo was er meer voor hen! Nadien kwamen George en zijn familie aan. Iedereen was in feeststemming en wilde met alle geweld op de foto. We bleven nog even om het hutje van George te gaan bekijken en tegen 15.30u zeiden we iedereen gedag. We moesten immers nog een heel eind fietsen en we moesten voor het donker thuis zien te geraken... Iedereen wuifde ons uit, we hadden al spijt dat we zo vroeg moesten vertrekken...
Het was echt een superleuke ervaring die we voor geen geld van de wereld hadden willen missen, maar ondanks de swingende sfeer zijn we het er alledrie over eens dat we toch zullen passen voor de volgende misviering... Onze kont doet er nog steeds pijn van!!

Tot zover onze weekavonturen, nu komen de langverwachte foto's!!!

In de miniklas bij caro leren de kinderen de lichaamsdelen kennen

Bij de mini's knutselen ze ook!!



Caro babysit op de baby van Lekeleni :)



Bij Megan in de tweede kleuterklas spelen ze een spel rond lichaamsdelen

De tweede kleuterklas speelt een verhaaltje na waarbij iemand van de fiets valt :)

Mannetjes knutselen met blaadjes...

Joyce geeft de werkjes mee naar huis

Megan en Caro worden overrompeld tijdens de pauze :)

We spelen "schipper mag ik overvaren" met de derde kleuterklas

En nu overgaan terwijl je radslag doet :)

We proberen de ballon in de lucht te houden met ons lichaam, maar de wind blaast hem steeds weg :)

Een paar vrouwen hebben een slang gedood...

Mama's en kinderen wachten tot wanneer het hun beurt is in de 'under 5 clinic'



De weging van de baby's aan de boom...



En de bordjes voor het middagmaal staan klaar

MMM... Lekker!! Een middagmaaltijd op school!

En de familie Baviaan blijft ons begluren...

Lekker afkoelen in de Botanische tuin :)

De zusters staan voor de kerk te wachten

Ik doe iets vreemds... :)

George zijn ouders

Ik met Anthony, de pas gedoopte baby!

Familiekiekje: wie hoort er niet bij? :)

George en Rose voor hun huisje

Het beruchte rijstveld... :)

En daarna was het feest!! :)

Dit is nog een filmpje van in de misviering!! Hopelijk kunnen jullie het bekijken, want het is echt wel de moeite!!

Tot volgende week, lieve azungu!!

Dikke kus van het Malawi-trio!!!!!